សិស្សរបស់អ្នកប្រាជ្ញមានជម្ងឺធ្ងន់មួយដែលពិបាកដោះស្រាយគឺមានអារម្មណ៍ស្មើៗគ្នាក្នុងចំណោម
សិស្សៗដូចគ្នា។ពួកគេបានរៀនគំនិតពីគ្រូតែមួយហើយពួកគេមានអារម្មណ៍ថាមានតែគ្រូរបស់
ពួកគេទេទើបជាអ្នកមានសមត្ថភាពនិងទឹកចិត្តក្នុងការកាត់ក្ដីពីបញ្ហារបស់ពួកគេ។ផ្ទុយទៅវិញក្នុង
ចំណោមសិស្សនៅពេលដែលមានបញ្ហាអ្វីមួយគឺនិយាយពិបាកស្ដាប់គ្នាណាស់ដោយហេតុថាពួកគេ
មានអារម្មណ៍ស្មើៗគ្នានេះហើយ។ពេលនេះនៅមានវត្ដមានរបស់លោកគ្រូរបស់ពួកគេចុះបើគ្មាន
វត្តមានរបស់លោកគ្រូថាតើក្នុងចំណោមសិស្សទាំងអស់ត្រូវដោះស្រាយបញ្ហាដោយរបៀបណា បើម្នាក់ៗសុទ្ធសឹងតែមានអារម្មណ៍ស្មើៗគ្នាយ៉ាងហ្នឹងនោះ?????????????????????????????????
??????????????